ஆல மரம் எப்படி இருக்கும்?

நான் சின்ன வயசுல படாத பாடு பட்டதா நெனச்சுகிட்டு பல பேரை படாத பாடு படுத்தியிருக்கேன். அஞ்சாப்பு படிக்கும் போதே ராதா தோள் மேல கைய போட்டுகிட்டு பக்கத்து ஹைய்ஸ்கூல்க்கு போய் லேப்ல இருக்கும் எலும்புக்கூடு பாத்து "ஐ என்னைப்போல் ஒருவன்"ன்னு ஆச்சர்யப்பட்டு அந்த லேப் அட்டண்டரால் அடித்து விரட்டப்பட்டு அவர் கிட்ட "நானும் ஒரு நாள் இந்த ஸ்கூல்ல படிப்பேன்ன்னு மனசுகுள்ள சவால் விட்டுட்டு அடுத்த வருஷமே அங்க போய் சேந்து சபதத்தை நிறை வேத்திட்டு சந்தோசப்பட்டுகிட்டேன்.

6ம் வகுப்புல சேந்ததுல இருந்து ஏதோ IIT ல சேந்த மாதிரி 5ம் கிளாஸ் பசங்களை பாத்து"டேய் நல்லா படிங்கடா அப்ப தான் அண்ணன் மாதிரி ஹைய் ஸ்கூல் சேர முடியும்"ன்னு பீலா வுட்டுகிட்டு இருந்தப்ப தான் பின்னந்தலைல நொட்டுன்னு ஒரு தட்டு. திரும்பி பாத்தா தடிமாடு கணக்கா 10ம் கிலாஸ் பயபுள்ள. அப்ப ஆரம்பிச்ச அடி அந்த ஸ்கூல்ல +2 வரை தொடர் கதையாவே ஆனதுதான் சோகம்.

அதிலயும் என் தமிழ் டீச்சர் என்னய போட்டு தாக்குனதையே தொடர் பதிவா போடலாம். என் தமிழ் ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக்ல அவங்க நொந்து நூலானது பத்தி எழுதினா எழுதிகிட்டே இருக்க்லாம் ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக்கோட.

எனது பள்ளி ன்னு கட்டுரை எழுத சொன்னப்போ எனது பல்லின்னு நான் எழுதியதை பார்த்து என் விரலை பிடிச்சு சுவத்துல பர பரன்னு தேய்ச்சு பின்னயும் வெரி அடங்காம ஓ ன்னு தேம்மி தேம்பி அழுதாங்க. ஒரு சின்ன தப்புக்கு இப்டி ஃபீல் பண்றாங்களேன்னு நெனச்சுகிட்டேன். அதோட விட்டாங்களா என்னய பழி வாங்கவே அந்த கட்டுரைய் முழு ஆண்டுலயும் கேட்டு வச்சு, எனக்கு அவங்க அப்டி பழி வாங்குவாங்கன்னு தெரியும் அதனாலயே பிட் வச்சிருந்தேன். உலக இஸ்டரில 6ம் கிளாஸ் படிக்கும் போதே பிட் அடிச்ச மாணவன் ஐயாதான்.

பிட் வச்சிருந்தனே தவிர எப்டி வெளியே எடுத்தேன் எப்படி எழுதினேன் என்பதெல்லாம் ஒரு ஹிட்ச்காக் படம் மாதிரி இருக்கும். அபிஅப்பா த்ரில் எழுதியிருக்கார்ன்னு கோபி யாருக்காவது போன்ல சொல்ல அவங்க விழுந்து விழுந்து சிரிக்க வேண்டாம் சாமீ. ஆனா கடைசியா சொதப்பிடுச்சு. ராதா நான் பிட் அடிகிறத பார்த்துட்டான். அவனுக்கு பட படப்பு. பேந்த பேந்த முழிக்கிறான். அதை பாத்துட்டு டீச்சர் அவன் கிட்ட வந்து "ஏண்டா பிட்டா வச்சிருக்க"ன்னு அதட்ட அந்த நாதாரி அழுதுகிட்டே என்னய போட்டு குடுத்துட்டான்.

அவ்ளோவ்தான். அவங்களுக்கு பிரஷர் ஏறி சொர்னாக்கா மாதிரி பாஞ்சு வந்து "நானே பிட் பிடிக்கரதுல மன்னி, (அதாங்க மன்னனுக்கு எதிர் பதம்) என்கிட்டயேவா"ன்னு பிட்ட எடுத்து பாத்தா அது "எங்கள் பள்ளி"."ஏன்டா இதுதான் உனக்கு தெரியுமே"ன்னு அவங்க கேட்டப்ப "தெரியும் டீச்சர் ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக் வரும்ன்னு பிட்ட பாத்து எழுதினேன்"ன்னு சொன்னப்ப தலைல அடிச்சு கிட்டாங்க.

7ம் வகுப்புக்கும் அவங்க தான் தமிழ் எடுத்தாங்க. முதல் நாள் கிளாஸ்க்கு வந்த உடனே பாடத்தை நடத்த ஆரம்பிக்கும் முன்ன சின்ன டிரெய்லர் போடுவது மாதிரி "ஆல மரம் எப்படி இருக்கும்?"ன்னு ஒரு கேள்விய போட்டாங்க. சரி இந்த வருஷமாவது அவங்க கிட்ட நல்ல பேர் எடுக்கலாம்ன்னு நான் டக்குன்னு எழுந்து "ஆலமரம் விசாலமா இருக்கும்"ன்னு சொன்னேன். நாதாரி கூட்டம் அத்தினியும் குபீர்ன்னு சிரிச்சுடுத்து. அவங்க பிரஷர் திரும்பவும் எகிறிடுச்சு. அப்ப தான் எனக்கு ஒரச்சிது அவங்க பேர் விசாலம். அவங்க குண்டா ஆலமரம் மாதிரி இருப்பாங்கலா அதான் எல்லாரும் சிரிச்சுட்டாங்க.அவங்களுக்கு அப்பதான் நான் அந்த கிளாஸ்ன்னு தெரிஞ்சுது. சர்ன்னு யு டர்ன் அடிச்சு ஹெட் மாஸ்டர் கிட்ட போயிட்டாங்க. எனக்கு இந்த கிளாஸ் வேண்டாம்ன்னு சொல்ல.

சாதாரணமா ஒரு கிளாஸ் பாஸ் பண்ணி வேற கிளாஸ் போகும் போது ஸ்டூடண்ட் தான் ஃபிரண்ஸை பிரிய மனசு இல்லாம எனக்கு இந்த கிளாஸ் வேண்டாம்ன்னு அழுவாங்க.ஆனா எனக்கு ப்யந்து கிட்டு இவங்க இப்டி பண்ணிட்டாங்க.

சமீபத்துல அவங்களை அவங்க மருமகள் கூட ஒரு ஹாஸ்பிட்டல்ல பார்த்தேன். 2 முறை ஹார்ட் அட்டாக் வந்திடுச்சாம். அவங்க மருமகள் கிட்ட என்னய அறிமுகப்படுத்தினாங்க. "எனக்கு முதல்ல பிரஷர் வர காரணமே இவன் தான். இவன் ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக் தான். ஆக என் ஹார்ட் பிராப்ள்ம் ஸ்டார்ட் ஆனதுக்கு இவன் தான் காரணம்"ன்னு அறிமுகப்படுத்த அந்த மருமகள் என்னய பார்த்து"சந்தோஷம்"ன்னுது. என்னய சந்திச்சதுல சந்தோஷமா இல்ல அவங்களுக்கு அட்டாக் வர காரணமா இருந்ததுக்கு சந்தோஷமான்னு நான் ஆராய்ச்சி பண்னலை.

"ஏண்டா இப்பவும் ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக் பண்றியா?"ன்னு கேட்டாங்க "இல்லை டீச்சர்" ன்னு சொன்னேன். "எப்படிடான்னு"ன்னு ஆச்சர்யமா கேட்டாங்க. "நான் இப்பொல்லாம் தமிழ் எழுத சந்தர்ப்பமே இல்லை
டீச்சர்"ன்னு சொன்னேன். நெஞ்சை பிடிச்சுகிட்டாங்க!!