காவிரி அம்மா வந்தா மயிலாடுதுறைக்கு!!!!

சின்ன சின்ன படித்துரைகள். தண்ணீரில் காலை ஆட்டிகிட்டே சூடா பஜ்ஜி சாப்பிடலாம்.



(ஒரே ஜம்ப் பண்ணி சாதாரண காவிரியை ஆடுதாண்டும் காவிரியா ஆக்கிடலாமா...ஒரு வெள்ளை ஆடு பாலத்தில் இருக்கு பாருங்க)


தெளிந்த நீரும் உடைந்த படித்துரையும்.


நந்தி இன்னும் மூழ்கலை. அதனால பாதுகாப்பான ஆழம் தான்.



இன்று 23ம் தேதி ஆகஸ்ட் 2010. ஆவணி 7ம் தேதி. எங்க காவிரி வருவாளா இல்லியா என ஆடி 18ல் நாங்க நினைத்து நினைத்து ஏங்கிய காவிரி வரண்டு போய் கிடந்தது. காலை தம்பி நட்ராஜை அந்த பாலம் வழி அழைத்து போன போது பாலத்தில் நின்னு கொஞ்சம் கண்ணீர் வர ஏங்கியது நியாபகம் வந்தது.

பின்னர் காலை 11 மணிக்கு அபியிடம் இருந்து பள்ளி தொலைபேசியில் இருந்து போன்.

"அப்பா! காவிரியில் தண்ணீர் வந்துடுச்சாம். அனேகமா எனக்கு ஸ்பெஷல் கிளாஸ் இருக்குமாம்"

"ஹேய் எனக்கு தெரியும். நீ காவிரில இறங்க கூடாது. இன்னிக்கு சுழல் ஜாஸ்தியா இருக்கும் அம்மா கிட்டே. நாம ஞாயிறு போகலாம்"

"ஒ நோ அப்பா எனக்கு நெசமாவே ஸ்பெஷல் கிளாஸ் இருக்கு"

"ப்ளீஸ் அபி இன்னிக்கு அம்மா ரொம்ப கோவமா வரும். ஆக்ரோஷமா இருக்கும். புது சுழல் கண்டுபிடிக்கும். எதுடா சாக்குன்னு எல்லாத்தையும் இழுத்து போட்டுகிட்டு போகும். அது ஒரு லூசு. அப்பத்திலே இருந்து அப்படித்தான். எப்ப கோவம் வரும்ன்னு எங்களுக்கே தெரியாது. இப்படித்தான் என் பிரண்ட்..."

"நோ அப்பா , நான் காவிரிக்கு போகலை போதுமா?"

எனக்கும் ஒரு ஆர்வ மின்சாரம் தொத்தி கொண்டது.பண்ணிரண்டுக்கு ஓடிப்போனேன்.

அம்மா வந்தாள். அதே அம்மாவை நான் ஆடி ஆடி ஒய்யாரமாக வந்ததையும் பார்த்திருக்கேன். கொஞ்சம் கோவமாக வந்ததையும் பார்த்திருக்கேன். பெரிய அகங்காரியாக "ஹேய் என்னை விட எவள் இங்க அழகு" என்கிற மாதிரியும் பார்த்திருக்கேன்.

"அய்யோ அய்யோ வீட்டுக்கு ஒரு மண் மூட்டை கட்டியாங்க கரையிலே போடுவோம். பச்ச குழந்தை வச்சிருக்குறவங்க ஓடிப்போய் பெரியகோவில்ல உட்காந்துகுங்க. வூட்டுக்கு ஒருத்தங்க ஓடியாங்க" என்னும் நடு இரவு பறை சத்தம் கேட்டு வாரி சுருட்டி எழுந்த அப்பாவை பார்த்திருக்கேன்.

அதை கேட்டு "போங்கடா போக்கத்த பயலுக! அவளுக்கு கோவம் வருது. பதிலுக்கு இவனுக பயந்து கெடக்கானுக, அவ திங்க வேண்டிய தின்னுட்டு உங்க வேண்டியத உண்டுட்டு போப்போறா" என ராமேச்வரம் மாயவரம் கலந்து என் பாட்டி பேசினதும் காதில் இருக்கு. அப்போ வார் வச்ச டவுசரோடு கூட்டத்தோடு கூட்டமாக போய் பார்த்த போது பத்ரகாளி உருவத்தில் தலையில் குடிசை கிரீடமாக அதன் மேல் கோழி இறகுக்கு பதிலாக கோழியையே வைத்திருந்த காளி ரூபத்திலும் அந்த காவிரியை பார்த்திருக்கிறேன்.

இதோ இப்போது இந்த வருஷம் பார்க்க போகும் காவிரி "இது என் வீடு நான் வருவேன். எவனும் கேட்க கூடாது. நான் வர மாட்டேன், ஆனா எல்லாரும் கேட்கனும்"என்கிற பன்ச் டயலாக் பேசி வருவது போல அப்படி ஒரு நுரை ததும்பும் காவிரி. என்னை பார்த்து சிரித்தது."என்னடி நீ சின்ன வயசுக்கு வராத பிள்ளைக்கு தாவணி போட்ட மாதிரி காலோடு காலாக போகிறாய்" என நினைத்து கொண்டேன். கொஞ்சமாக கரை பக்கம் தண்ணிர் வந்து வந்து மோதி போவது அந்த கால தாவணிப்பெண் மாராக்கை இழுத்து விட்டு இழுத்துவிட்டு நழுவுவதை போல இருந்தது.

எனக்கே நான் நினைத்தது தவறு என்பது தெரியும். என் அவயாம்பிகை தாய் ஒரு நேரத்தில் தாய், ஒரு நேரத்தில் பருவ மங்கை, ஒரு நேரத்தில் வயதான அம்மா என மாறி மாறி எங்களுக்கு காட்சி தருவது போல நொடிக்கு ஒரு தடவை வித்தை காட்டுவாள் என் அம்மா என தெரியும்.

ஓடிப்போய் நட்ராஜை அழைத்து வரும் போது சொன்னான். " அப்பா காவிரில தண்ணி வந்துடுச்சாம். இன்னிக்கு பாடம் எதும் இல்லை" ... எனக்கும் தான் தெரியுமே. அம்மா வந்தா அதான் பேச்சு மாயவரத்துக்கு. அது தவிர என்ன பாடம் உனக்கு?

காவிரியை தாண்டவில்லை. "அப்பா குளிப்போமா?"

இரண்டு நாட்களாக ஜுரம் தம்பிக்கு. அம்மா நீயா இவனை கஷ்ட்டப்படுத்த போகிறாய். கரையில் அவனை இறக்கி படியில் உட்கார வைத்து அவன் கையை வைத்தேன். "அப்பா நம்ம லேப்டாப் மௌஸ் மாதிரி இருக்கு"

வாவ்! என் அம்மாவின் மின்சாரம் அவனுக்கும் அடித்தது. இது உனக்கும் அம்மா, உனக்கும் அக்கா, உனக்கும் தங்கச்சி, உனக்கும் பாட்டி உனக்கும் அவயாம்பிகா அம்மா......

இடுப்பில் கட்டிக்கொண்டு பாலத்தில் இருந்து குதிக்கும் முன்னே இராகவன் நைஜீரியா அண்ணன் மனதில் வந்தார். சீமாச்சு அண்ணன் மனதில் வந்தார்.

"தம்பி இது நம்ம அம்மா! இப்ப போயிட்டு நாளை வந்து ஆட்டம் போடுவோம்"

"ஊகூம் மாட்டேன்"

அம்மா! நாங்க உன் குழந்தைகள். வருஷா வருஷம் வருவியே ஆடி 18 இப்போ ஆவணி வந்தாச்சு. என்னாச்சு உனக்கு?

சில பெண் குழந்தைகள் சில ஆண் குழந்தைகள் யூனிஃபார்ம் சகிதமாக வந்து அம்மா மடியில் ஆடின. "இந்த பாருங்க பசங்களா. ஓடி போயிடுங்க. இல்லாட்டி வீட்டிலே வந்து சொல்லுவேன்" என் பேச்சை யாரும் கேட்கவில்லை.

அதோ ஒரு வயோதிகர் அய்யர் மாதிரி இருக்கு... வந்து குளித்து ஏதோ கரையில் மந்திரம் சொல்கிரார். அதோ ஒரு உழவர் கிழவர் கோவண கிழவர் முங்கி முங்கி எழுகிறார்.

இதோ ஒரு கிழவியின் பிணம் மிதந்து போகுது. யார் பெத்த பிள்ளையோ அல்ல. யாரை பிள்ளையா பெத்த கிழவியோ என் அம்மா காவிரி எடுத்து போகிறாள். அவளுக்கு தீட்டு இல்லை.

இரவு நட்ராஜை நெஞ்சில் காசிதுண்டு போட்டு கட்டி கொண்டு .... "டேய் ... நான் கெட்ட தனமா திட்டுவேன். இனி பிள்ளையை கட்டிகிட்டு பாலத்தில் இருந்து குதிப்பதை விட்டுடு" ....தூரத்தில் நைஜீரியாவில் இருந்து குரல் கேட்க கேட்க நான் "தம்பி ராத்திரி வந்து நாம் குதிப்போம்" என சொல்லி கிட்டே நடந்தேன்!


குறிப்பு: போட்டோ இப்ப போய் எடுத்தேன். ஆனா அப்லோட் ஆகலை! பின்னே போடுவேன்!