உன்னை கரம் பிடித்தேன்... வாழ்க்கை ஒளிமயமானதடீ!!!!

அன்புள்ள உனக்கு!

எந்த பதிவு எழுதுவதாக இருந்தாலும் எனக்கு அதிக பட்சம் பதினைந்து நிமிடங்கள் மட்டுமே தேவைப்படும். ஆனால் இந்த கடிதம் எழுத ஆன நேரம் என சொல்வதை விட சில நாட்கள் என சொல்வது பொருத்தமாக இருக்கும். பதிமூன்று வருடங்கள் முன்பாக பார்த்தேன் உன்னை. அப்போது முதல் இப்போது வரை நான் உனக்காக செய்தது என்ன என நினைத்து நினைத்து பார்த்து அதை நினைவு கூர்ந்து எழுதலாமெனத்தான் கடந்த இரண்டு நாட்களாக சிந்தித்து கொண்டிருக்கிறேன். நினைவுக்கெட்டிய தூரம் வரை எதுவுமே இல்லை.

என் சந்தோஷமே உன் சந்தோஷமாய் மட்டுமே இருந்து விட்டாயா? அல்லது நான் தான் ஆணீயத்தனமாக இருந்து விட்டேனா எனவும் தெரிய வில்லை. எந்த தொலைகாட்சியிலும் ஒரு தம்பதிகளின் நேர்காணல் எனில் முதல் வினாவே "தாங்கள் திருமணத்துக்கு பின் பார்த்த முதல் திரைப்படம் எது" என்னும் சரித்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த கேள்வி தான். என் அம்மா கூட தொலைக்காட்சியில் அந்த வினா எழும் போதெல்லாம் ஏதோ தன்னைதான் கேட்பதாக நினைத்து "பாலும் பழமும்" என சொல்லிக்கொள்வது வழக்கம். நமக்கு திருமணம் ஆகி நான்கு வருடம் ஆகியிருக்கும் அப்போது. நான் திரும்பி பார்த்து உன்னை கேட்டேன் "நாம் பார்த்த முதல் திரைப்படம் எது" என்று. பின்புதான் உணர்ந்தேன் நாம் அது வரை அப்படி ஒரு நிகழ்வையே நிகழ்த்திகொள்ளவில்லை என்று. எனக்குள் கொஞ்சம் வெட்கமும், குற்ற உணர்வும் எட்டி பார்த்தது. ஆனால் இன்றைய தேதி வரை அதை நான் சரி செய்யவோ இல்லை இனிமேலாவது சரி செய்ய வேண்டும் என்று நினைக்கவோ கூட இல்லை.

உன்னை நான் கோபப்படுத்திய தருணங்கள் ஏராளம். உன் கோபமே உலக நியதியில் இருந்து வித்யாசப்பட்டது. மௌனம் மௌனம் நீண்ட மௌனம். அந்த மௌனத்தின் உள்ளே எத்தனை அர்த்தங்கள் என நான் புரிந்து கொள்ளாதது மாதிரியே நடிப்பது இன்னும் இன்னும் உன்னை எந்த அளவு காயப்படுத்தி இருக்கும். அதே போல் உன் சந்தோஷத்தையும் கூட ஆர்ப்பரித்து கொண்டாட தெரியாத பிறவி நீ! ஒரு சிறு புன்னகையிலேயே அத்தனை சந்தோஷத்தையும் அடைக்க தெரிந்த வித்தை உனக்கு கை வந்த கலை.

நான் எதிலுமே உணர்ச்சிபூர்வ முடிவெடுப்பவன். நீயோ அறிவு பூர்வமாய் முடிவெடுப்பாய். ஆனால் என்னிடம் தர்க்கம் செய்தது எப்போதுமே கிடையாது. என் முடிவு எல்லாவற்றையும் முதலில் சந்தோஷமாக ஆமோதிப்பாய். ஆனால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதில் உள்ள தவறை சுட்டி காட்டி நான் அதிலிருந்து பின்வாங்கும் படி செய்துவிடுவாய். நீ முதலிலேயே அதை எதிர்த்து இருந்தாலோ என் முடிவு அதன் மேல் மிக உறுதியாகத்தானிருக்கும் என என்னை நன்கு உனக்கு தெரியும்.

எனக்காக புலால் சமைக்க தொடங்கினாய். உனக்காக நான் ஏன் அதை விடக்கூடாது என நான் கொஞ்சம் சிந்தித்திருக்கலாம். எனக்கு சம்பாதிக்க தெரிந்த அளவு செலவு செய்ய தெரியாது. உனக்கோ வீணாய் செலவு செய்ய கொஞ்சமும் தெரியாது. திட்டமிடுதலும், அதை செயல் படுத்துதலும் உனக்கான வரம். நம் வீடு புதுமனை புகுவிழாவுக்கு வரும் போதே கண்டேன். வீட்டை கட்டி முடிந்த பின் மீந்து போனது எட்டு தட்டு ஓடுகளும், நான்கு செங்கல்லும் தான். அத்தனை துல்லியமான ஒரு திட்டமிடல்.நம் வீடு உருவானது முழுவதுமே உன் எண்ணமும், இயக்கமும் தான் எனினும் என் பிரத்தியோக அறை கூலிக்கு ஆள் இல்லாமல் உன் ஒருத்தியால் மட்டுமே கட்டப்பட்டது பற்றி இப்பவும் சொல்லி சொல்லி மாய்ந்து போவார் கட்டிடத்தின் மேற்பார்வையாளர்.

ஆண்டவனிடம் எனக்கான மென்மையான வேண்டுதல்கள் மட்டுமே நான் தானாக நிறைவேற்றி வருகிறேன். அதாவது கையெடுத்து கும்பிடுவது போன்ற. கொஞ்சம் வன்மையானது எல்லாமே என் சார்பாக நீதானே இந்நாள் வரை நிறைவேற்றி வருகிறாய். இதற்காகவாவது நான் எதாவது ஒரு தருணத்தில் "உனக்கு என்ன பிடிக்கும்" எனவாவது கேட்டிருக்கலாம். வாங்கி கொடுப்பது அடுத்த நிகழ்வு. ஒப்புக்காகவேனும் கேட்டிருக்கலாம்.

உனக்கு பிடித்த ஒரு வகை உணவை கூட நான் சமீபத்தில் தானே அறிந்தேன். வாங்கி கொடுத்தேனா என்பது பற்றி நான் சொல்லி என்னை மேலும் மேலும் தரம் தாழ்த்தி கொள்வது உனக்கு பிடிக்காதென்பதால் அதை தவிர்க்கிறேன்.

ஆயிற்று பதிமூன்று வருடங்கள். ஆரம்பித்து விட்டது பதினான்காம் வருடம். நீ நீயாகத்தான் இருப்பாய். உன்னை மாற்ற முடியாது. நான் நானாகத்தான் இருப்பேன் என சொல்ல விரும்பாமல் திருந்த பார்க்கிறேன். கொஞ்சம் இரு "ஆணீயம் ஒழிக" என கோஷம் போட்டுவிட்டு வருகிறேன். தயாராய் இரு வியர்வை துடைக்க!

அன்புடன்
உன் நான்