அபியும் நானும் திரை விமர்சனம்!!!

நான் 2 நாள் முன்ன அபியும் நானும் படம் பார்த்துட்டேன். 2008 டிசம்பர் 22 க்கு டிக்கெட் எல்லாம் ஒத்தி போட்டு ஒத்தி போட்டு (அந்த படம் 21ம் தேதி ரிலீஸ் என சொன்னதால்) எங்க ஊர்ல அது ரிலீஸ் ஆகாததால் பார்க்க முடியாமையே ஆகிவிட்டது.

அதன் பின்னே லக்கி விமர்சனத்துக்கு வெயிட் பண்ணினேன். அவர் தானே எலி நமக்கெல்லாம். மனுஷன் எல்லா படத்தையும் எப்படித்தான் பார்த்து நம்மை காப்பத்துறாரோ! அதை விடுங்க! நான் பார்த்த “அபியும் நானும்” விமர்சனம் கீழே!


பிரகாஷ்ராஜ் – ஐஸ்வர்யா தம்பதிக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறக்குது. அதன் பேர் அபி. ஒரே குழந்தை. அதான் பிரச்சனையே. அதே தம்பதிகள் நமது ஜெனரேஷனுக்கு முன்னே ஜெனரேஷன்ல இருந்திருந்தா இப்படி ஒரு படம் வந்திருக்க வாய்ப்பே இல்லை. ஏன்னா இப்ப எல்லா தம்பதிக்கும் ஒரு குழந்தை அதிக பட்சமா போனா ரெண்டு. அந்த காரணத்தால் குழந்தைகளுக்கு அத்தை, மாமா, சித்தி, சித்தப்பா போன்ற உறவு மண்ணாங்கட்டிகள் கிடையாது. வேற வழியே இல்லாம அப்பா, அம்மா தான் குழைந்தை கூட விளையாடி தொலைக்கனும்.

இதே அந்த காலமாக இருந்தா குழந்தைகளை பெரியவங்க கிட்ட படுக்க போட்டுட்டுட்டு அடுத்த வேலையை பார்க்க ஆரம்பிக்கலாம். (இதான் உண்மை). ஆக இப்படியாக பிறக்கும் அந்த ஒரு குழந்தை மேல அப்பா பிரகாஷ்ராஜ்க்கு உயிரோ உயிர். ஆனா அம்மா ஐஸ்வர்யாவுக்கு அப்படி இல்லைன்னு சொல்ல முடியாது. ஆனா பிராக்டிகலா நல்ல சிந்தனை உள்ளவங்க. அப்படி வளரும் அந்த பொண்ணு ஒரு சர்தார்ஜிய லவ்ஸ் பண்ணுது.

வந்து அப்பாகிட்டே சொல்லும் போது அப்பாவுக்கு பிடிக்கலை. ஆனா அம்மாவுக்கு ஓக்கே. அதன் பிறகு அப்பா திடீர்ன்னு இல்லை கொஞ்சம் கொஞ்சமா ஓக்கேவாகி கல்யாணம்.

கதை என்னமோ சிம்பிள் தான். ஆனா அதை அழகா சொன்ன விதம் அருமை.
எடுத்த விதமும் அருமை. சரளமான அந்த காமடி வசனமும் அருமை. எல்லாரும் படம் பத்தி பிரிச்சு மேஞ்சாச்சு. ஆனா என் பார்வை கொஞ்சம் வித்யாசமா இருக்குதே என்ன பண்ண?

பிரகாஷ்ராஜ் நடிப்பில் குறையொன்றும் இல்லை கண்ணான்னு பாட வைத்தாலும் அம்மாவாக ஐஸ்வர்யா நடிப்பு அருமை.அம்மாவா வாழ்ந்துட்டாங்க! ஒரு சின்ன குழந்தை தான் பாவப்பட்ட காரணத்துக்காக ஒரு பிச்சைகாரனை வீட்டுக்கு கூப்பிட்டு கொண்டு வரும் போது காட்டும் எரிச்சல் அற்புதம்.

* அதே நேரம் அங்கே வரும் அப்பா தன் குழந்தைக்காக அந்த பிச்சைக்காரனை வீட்டில் சேர்த்து கொள்வது கொஞ்சம் அதிகம்.

*அப்படி ஒன்னும் அந்த பிச்சைகாரன் பாவப்பட்ட ஆள் இல்லை. வசந்த் அன் கோ வாசலில் 6 பந்துகளையும் 6 டிவியில் பார்க்கும் ஒரு ஷோக்காளி தான். தனக்கு சென்னை வெய்யில் தாங்க வில்லை என ஊட்டிக்கு வந்த ஒரு புண்ணியவான். அவன் பேரில் அந்த குழந்தைக்கு பாவம் ஏற்ப்பட்டது அந்த குழந்தையின் அறிவின்மையா அல்லது அதை தடுக்காதது அப்பாவின் அறிவின்மையா என தெரியவில்லை.

* எப்போ பார்த்தாலும் அந்த பிச்சைகாரர் “என் அம்மா என் அம்மா “ன்னு அபியை பார்த்து சொல்வது ஓக்கே. ஆனா அப்படி சொல்லும் போதெல்லாம் அந்த திரிஷாவின் முகபாவம் அய்யோ பாவம்.

* அபியை எல்லாருக்கும் படத்திலே பிடிக்குது. அதாவது தலைவாசல் விஜய் முதல் படம் பார்க்கும் பாமரன் வரை. என்ன காரணம்? அவ அழகா இருப்பது மட்டும் தான் அந்த படத்தில் அந்த அபியின் ஒரே சாதனை. ஆனா ஸ்கூல் முதல் மாணவியா? இல்லை ஸ்போர்ட்ஸில் பெரிய ஆளா? அது போன்ற எந்த காரணமும் இல்லாம அபியை ஏன் எல்லோருக்கும் பிடிக்குது! அபத்தத்தின் உச்சம்.

* அது போல அந்த சர்தார்ஜியை காதலிப்பது ஓக்கே. அந்த சர்தார்ஜி பிரதமருடன் ஜஸ்ட் லைக் தட் போன்ல பேசறார். அதுக்கு அப்பா அரண்டு போறார். அப்போது பிரகாஷ்ராஜ் நடிப்பு நல்ல காமடியா இருக்கு. அதை விடுங்க அதை அபிகிட்ட கேக்கும் போது”ஆமாப்பா அடிக்கடி பேசுவார்”ன்னு சாதாரணமா சொல்லும் போது “அய்யோ பாவம் இந்த பொண்ணு பிரதமர் மதிப்பு என்னன்னு கூட தெரியாம அப்பா வளர்துட்டாரே”ன்னு அபி மேலயும் அந்த லூசு அப்பா மேலயும் பரிதாபம் வருது.

* அபி அடிக்கடி “I know what iam doing daddy” ன்னு சொல்லும் போது எரிச்சல் அதிகமா வருது.

பிரகாஷ்ராஜ் கிட்டதட்ட ஒரு சைக்கோ கேரக்டர் இந்த படத்திலே. ஆமா அம்மா மேல கொட்டின வென்னீருக்காக அபியை தூக்கிகிட்டு ஆஸ்பத்திரி போக நினைப்பது முதல் அவ சைக்கிள் ஓட்ட ஆரம்பிக்கும் போது கூட …அவர் ஒரு சைக்கோவா தான் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கார். எத்தனை அப்பன் இது போல சைக்கோவா இருக்கானுங்களோ!

ஆனா அந்த அம்மா கேரக்டர்ல ஐஸ்வர்யா சூப்பரோ சூப்பர். அபி கல்யாணம் ஆகி போகும் போது ஏர்போர்ட்டிலே கலங்குவது அருமை. ஆனா அப்ப கூட லூசு அப்பா தன் நடிப்பை காமிக்க முயற்சிப்பது எல்லாம் ஐஸ்வர்யா நடிப்பிலே அடிபட்டு போகுது.

* ஆனா இதை எல்லாம் தாண்டி படம் அருமையா இருக்கு!