குந்தாணிக்கருப்பி!!! - ஒரு தொடர் கதை பாகம் #1

வழக்கொழிந்த தமிழ்ச்சொற்கள் என்பது பற்றி முத்துலெஷ்மி ஒரு பதிவிட்டு என்னையும் Tag பண்ணியிருந்தாங்க. நான் அது பற்றி சும்மா சொல்லாம ஒரு கோர்வையா சொல்ல நினைத்த போது அது ஒரு சிறுகதையா ஆரம்பித்து பின் தொடரா ஆகிவிடும் போலிருந்தது. சரி சொல்ல வேண்டியதை அழகா சொல்லி விடுவோம் என நினைத்து எழுத ஆரம்பித்து விட்டேன். முதலில் அந்த கதையின் சுருக்கம் இதோ!

சீத்தா பிறந்தது வளர்ந்தது ஒரு கிராமத்தில் நல்ல செல்ல செழிப்பான பண்ணை வீட்டில். நல்ல அழகி. சந்தர்ப்ப சூழ்நிலையால் தப்பு செய்பவள். அவள் வாக்கப்பட்டு போவது ஒரு ராணுவவீரன். பின் அவள் வாழ்க்கை வேறு மாதிரியாக ஆகிவிடுகின்றது. இப்போது அவளுக்கு வெளிநாட்டில் வசிக்கும் ஒரு மகன், ஒரு மகள். அவள் இப்போது விதவை. காசு பணம் எதற்கும் குறை வில்லை.

அவள் இப்போதுஅந்த கிராமத்துக்கு வருவது தன் நிலத்தை எல்லாம் விற்று விட்டு பணத்தை வங்கியில் போடத்தான். கிராமத்தில் அவள் நுழையும் போது கதை ஆரம்பம். ஆனால் சீத்தா நம் கதாநாயகி இல்லை.

சீத்தா வீட்டில் வேலை செய்த "குந்தாணி கருப்பி" தான் நம் கதா நாயகி. அந்த கிராமத்துக்கு உள்ளே செல்ல வேண்டுமானால் ஒரு கிலோமீட்டர் நடந்து தான் போக வேண்டும். அப்போது தான் சீத்தா குந்தாணி கருப்பியை பார்க்கிறாள்.

நடந்து போகும் போது ஏற்படும் சம்பாஷனைகள், நடக்கும் விஷயங்கள், சீத்தா மனதில் ஏற்படும் பழைய நினைவுகள் இவை தான் கதையை ஆக்ரமிக்க போகின்றன. சீத்தா கிராமத்துக்கு உள்ளே போன பிறகு நடக்கும் மாற்றங்கள் தான் கதை.

நம்ம குந்தாணிக்கருப்பிக்கு தேதி வருஷம் எல்லாம் தெரியாது. உனக்கு எப்போ கல்யாணம் ஆச்சுன்னு கேட்டா "சோபா நாண்டுகிட்டு செத்துச்சே அப்பக்கா" என சொல்லும் வெள்ளேந்தி. குந்தாணிக்கு எல்லாமே சினிமாதான். இப்போ கூட தான் செத்து போனா விஜய் வந்து தூக்கி போடுவார் என நினைத்து கொண்டிருக்கும் ஒரு அப்பாவி.

குந்தாணிக்கு ஒரு புருஷன் கூட உண்டு. சிவலிங்கம். அவனுக்கு என்ன குறை? குந்தாணிக்கு ஊரில் என்ன வேலை? ஊரில் மாட்டுக்கு காளை சேர்ப்பது, உழவு காளைக்கு காயடித்து, நெற்றியில், முதுகில் சூடு வைப்பது, நிறை மாச கர்பினி பெண் குழந்தை பிறந்தால் கொடுக்கும் 'காரைக்கா மருந்து" வாங்க பூவம் போவது, பண்ணை வீட்டில் எதாவது தப்பு நடந்தா அந்த பழியை தான் ஏற்ப்பது...இப்படி சகல வேலையும்.

சீத்தாவின் அழகை வர்னிக்க போகும் நான் குந்தாணிக்கருப்பியின் அழகை வர்ணிக்க போவதில்லை. அதற்கு பதில் உண்மையான குந்தாணியை தான் வர்ணிக்க போகிறேன். கதையின் கடைசியில் யார் அழகு என நீங்களே சொல்லுங்கள். எது உண்மையான அழகு என்பதை சொல்லுங்கள்.

தயவு செய்து குந்தாணி என்பதை கெட்ட வார்த்தையாக நினைக்க வேண்டாம். கிராமத்தில் நெல் கொட்டி வைக்கும் பத்தாயம் என்பது போலத்தான் குந்தாணி. இதுவும் ஒரு வழக்கொழிந்த சொல் தான்.

இதில் நம் கதாநாயகி பேசும் தஞ்சை கிராமத்து மொழியில் அனேகமாக நிறைய சொற்கள் அது போல வரும். அதற்கான விளக்கத்தை நான் பின்னூட்டத்தில் சொல்கிறேன்!

தொடரும்....