திருநங்கை கண்ணகி அவர்களுக்கு ஒரு ராயல் சல்யூட்!!!

தமிழக அரசின் "வாழ்ந்து காட்டுவோம்"ன்னு ஒரு திட்டம். அதை பற்றிய விரிவான விபரங்கள் எனக்கு தெரியாது. ஆனால் அந்த திட்டம் மயிலாடுதுறை ஊராட்சியில் அமுல் படுத்த இருப்பதால் ஊராட்சி ஒன்றிய கவுன்சிலர்களின் கூட்டம் நாகை மாவட்ட ஆட்சி தலைவரின் தலைமையில் நடை பெற இருந்தது நான் மயிலாடுதுறை சென்றிருந்த சமயத்தில். அதன் பொருட்டு ஒவ்வொறு கட்சியும் தன் தனது கட்சி தலைமை அலுவலகத்தில் தன் தனது கட்சியை சேர்ந்த ஊராட்சி மன்ற தலைவர்களையும் கவுன்சிலர்களையும் கூட்டி எப்படி நிதியை பெறுவது எப்படி செலவழிப்பது( நல்ல வழியில்) என கலந்துரையாடி அதன் படி மாவட்ட ஆட்சியர் கூட்டத்தில் எப்படி நடந்து கொள்வது என்பன பற்றி பேசி முடிவெடுக்க கூட்டம் கூட்டிக் கொண்டிருந்தன.


அன்று மயிலாடுதுறையில் ஒரு கட்சி அலுவலகத்திலும் அந்த கூட்டம் நடைபெற்றது. நானும் அதிலே கலந்து கொண்டேன். இரும்பு அடிக்கும் இடத்தில் ஈக்கு என்ன வேலை என்று கேட்பவர்களுக்கு... அது மாவட்ட ஆட்சி தலைவர் தலைமையில் நடைபெறும் கூட்டம் இல்லை. ஒரு கட்சி அலுவலகத்தில் நடைபெறும் ஆலோசனை கூட்டம் மட்டுமே. நான் உள்ளே நுழைந்ததும் ஒரு இருநூறு ஆண்களும் ஒரு பத்து பதினைந்து பெண்களும் இருந்தனர். ஆண்கள் முன் வரிசையிலும் , சொற்பமாக இருந்த பெண்கள் கடைசியில் ஒரு கூட்டமாகவும் அமர்ந்திருக்க முன் வரிசையில் ஒரு ஓரத்தில் தனியாக ஒரு வயதான பெண், அவருக்கு இரண்டு பக்கமும் இருக்கைகள் வெற்றாக இருந்தன. எனக்கு சந்தேகம் முப்பத்து மூன்று சதவிகிதம் அரசு பெண்களுக்கு ஒதுக்கியும் பத்துபேர் தான் வரமுடிந்து இருக்கிறதே என ஆதங்கமாக இருந்தது.

அப்போது தான் என் நண்பன் ஒருவனை பார்த்தேன். தான் கவுன்சிலராகி விட்ட கதையையும் இழுத்துக்கோ பறிச்சுக்கோன்னு இருபத்தி நான்கு ஓட்டு வித்யாசத்தில் வெற்றி பெற்றமை குறித்தும் சிலாகித்து பேசினான். நான் கடைசியில் அவனுடைய ஊரில் எந்த வார்டு கவுன்சிலர் என கேட்ட போது அதையும் சொல்லி அந்த வார்டு மகளிர் வார்டாகி போனது பற்றியும் பின் இவனுடைய அரசியல் எதிரிகளால் இவன் அவமானப்படுத்தப்பட்டு பின்பு மிகுந்த பாடுபட்டு தான் கவுன்சிலராக ஆகி தன் எதிரியின் முகத்தில் கரி பூசியது பற்றி சொல்லி முடித்தபின்னும் எனக்கு குழப்பமே மிஞ்சியது. பின்பு தான் புரிந்தது, அது மகளிருக்கான வார்டு ஆன பின் இவனோ திருமணமாகாதவன், ஆனால் இவன் அரசியல் எதிரியோ திருமனமானவன் ஆனவன். நம்ம ஆள் அதன் காரணமாகவே அவசர அவசரமாக கிடைத்த பெண்ணை திருமணம் செய்து அந்த பெண்ணை களத்தில் இறக்கி ஜெயித்து இப்போது தான் தான் கவுன்சிலர் என பீற்றி கொண்டிருக்கிறான். நான் அவனிடம் சரி நீ இந்த ஆலோசனை கூட்டத்துக்கு உன் மணைவிக்கு துணக்கு வந்தாயா என கேட்டதற்கு அவன் அதிர்ந்து போய் "என்ன பேச்சு இது, நான் தானே அவள் கணவன் நான் கூட்டத்து வராமல் யார் வருவது, அதுக்கு என்ன தெரியும் எவ்வளவு நிதி பெறுவது என, போட சொன்ன இடத்தில் கையெழுத்து போட வேண்டியது தானே" ....வாழ்க ஜனநாயகம் வாழ்க வாழ்க மகளிர் இட ஒதுக்கீடு...


நான் நேராக சென்று அந்த அம்மா பக்கத்திலே உட்கார்ந்தேன். அப்போதே உணந்தேன் அவர்கள் ஒரு திருநங்கை என. இத்தனை நாள் நானும் மற்றவர்கள் போல திருநங்கைகளை ஒதுக்கியே ஒதுங்கியே இருந்த என்னை அந்த அம்மாவிடம் "அவர்களும் நம்மை போலத்தான் மனித உயிர் தான்" என நினைக்க வைத்த சகோதரி வித்யாவுக்கு மனதால் நன்றி சொல்லி " அம்மா உங்க பேர் என்ன?'' என்று கேட்டேன். அவர்களும் "என் பேர் கண்ணகிங்க" என்று கூறினார்கள். திரும்பவும் நான் ஏதோ கேட்க முனைந்த போது "இருங்க கூட்டம் முடியட்டும், இப்ப வந்த வேலையை பார்ப்போம்" என சொல்லவும் எனக்கு ஆச்சர்யம் மற்றும் சிறிது அவமானமாகவும் கூட இருந்தது. சரி திமிர் பிடிச்சவங்க போலயிருக்கு என நினைத்து கொண்டேன்.


கூட்டம் அத்தனை சுவாரஸ்யமாக இல்லை. பின் கருத்து கேட்கப்பட்டது சிலரிடம். அப்போது இந்த அம்மா எழுந்து ஏதோ சொல்ல முற்பட "ந்தா நீ வேற உக்காரு, எல்லாத்துலயும் முந்திரி கொட்ட மாதிரி"ன்னு பின்பக்கமிருந்து குரல் வரவும் கிட்டதட்ட இருநூத்து பத்து கேலி சிரிப்புகள் என் ஈரகுலையே நடுங்குச்சு. என்ன உலகமடா இது என நினைக்க தோன்றியது. அந்த அம்மாவும் அமைதியா உக்கார்ந்து விட கூட்டம் ஏதேதோ முடிவெடுத்தது. ஆனால் என் மனம் அங்கே இல்லை.அந்த அம்மா மாத்திரம் கூர்ந்து கவனித்து வந்தார்கள். கூட்டம் முடிந்ததும் எல்லோரும் காக்கை கூட்டம் போல் கலைந்து விட எதிர் பக்க டாஸ்மாக்கும், பக்கத்து டாஸ்மாக்கும் களை கட்டியது.


நான் மட்டும் ஒரு வித மனசு கஷ்டத்துடன் அதே இடத்தில் உட்கார்ந்து இருந்தேன். அந்த அம்மாவும் அங்கே இங்கே போய் யார் கிட்டயோ பேசிவிட்டு எதேர்ச்சையா என்னை பார்த்துவிட்டு என்னருகே வந்து "என்னங்க இன்னும் இங்க உக்காந்து இருக்கீங்க, நீங்க எந்த ஊராட்சி, ஏதோ கேட்டீங்களே கூட்டம் நடக்கும் போது, அப்போ நாம பேசிகிட்டு இருந்தா மத்தவங்களுக்கு கூட்டத்தை கேக்க கஷ்டமா இருக்கும்ல, பாவம் தொலவுல இருந்து வந்திருப்பாங்க,தவுர எனக்கும் கொஞ்சம் கூட்டம் கேக்க ஆவலா இருந்துச்சு அதனாலதான் அப்புடி சொன்னேன் கோவிச்சுகாதீங்க" என்னு சொல்லவும் எனக்கு அவர்களிடம் மேலும் பேச ஆர்வம் அதிகமாகியது.

"உங்க பேர் என்னங்க?"

"என் பேர் பி.கண்ணகிங்க.நான் ஒரு அரவாணி கவுன்சிலர்ங்க" - கரகரப்பான குரல்.

"வாங்க போங்க வேணாம். நான் உங்களை விட சின்ன வயசுதான். தம்பின்னு கூப்பிடுங்க, சரி எந்த ஊராட்சி?"

"திருகுவளை தெரியுமா தம்பி?அந்த ஊர்லதான் கவுன்சிலர் நானு"

"என்ன இப்புடி கேட்டுட்டீங்க, எப்டி தெரியாம போகும், சொல்லுங்க ஏதாவது டீ சொல்லவா?"

"இல்ல வேணாம் தம்பி, பக்கத்து சந்துல எளநி சொல்லிருக்கேன் வரும், தோ வந்துடுச்சே ஆஹா ஒன்னு தான் வருது தம்பி இன்னும்மொன்னு கொண்டுவாய்யா சாருக்கும்"

"சொல்லுங்க எல்லாரும் பக்கத்துல கூட உக்காராம கேவலபடுத்திய பின்னும் ஏங்க எழுந்து போகாம பின்ன நீங்க பேச எழுந்ததும் எல்லாரும் சிரிச்ச பின்னும் கூட இவ்வளவு பொருமையா எப்டிங்க இப்படி?"

"அதுவா தம்பி, நீங்க அந்த இடத்துல இருந்திருந்தா என்ன செஞ்சிருப்பீங்க?"

"போங்கடா நாய்ங்களான்னு எழுந்து போயிருப்பேன்."

"சரி இந்த கூட்டமே உங்க குடும்ப நண்மைக்குன்னு வச்சுகுங்க அப்ப அவமானம் வருது அப்ப என்ன செய்வீங்க?"

நான் - "எதுவா இருந்தா என்ன போங்கடான்னு போயிருப்பேன்!"

"ஆனா நான் அப்படி உணர்ச்சிபூர்வமா முடிவெடுத்தா என்னை நம்பி இருக்கும் திருகுவளை கிராமத்துக்கு யார் நிதி உதவி செய்வாங்க, இவ திமிர் புடிச்சவன்னு ஒதுக்கி வச்சு ஒரு வழி பண்ணிடுவாங்க, நான் அவமானப்பட்டாலும் கிராமத்துக்கு நல்லது நடந்தா சரிதானே என்ன சொல்றீங்க தம்பி!"

"என்னத்த சொல்றது, சரி இந்த"வாழ்ந்து காட்டுவோம் திட்டம்னா என்னங்க"

"தம்பி முதல்ல எளநி சாப்பிடுங்க, நீங்க யாரு எந்த ஊராட்சி, கவுன்சிலரா, தலைவரா, பேர் என்ன?"

"நான் மாயவரம் நகராட்சிங்க, வெளிநாட்டுல இருக்கேன், பேர் தொல்காப்பியன்ங்க சும்மா கூட்டத்துக்கு வந்தேன் இந்த திட்டம் பத்தி தெரிஞ்சுக்க"

"ஆக உள்ளூர்ல வெல போகாத மாடுன்னு சொல்லுங்க தம்பி"
(தஞ்சை குசும்பு இது தான்)

"என்னங்க இது என்னய வார்ரீங்க, அந்த திட்டம் பத்தி ஏதாவது தெரிஞ்சுகலாம்ன்னா இப்புடி வார்ரீங்களே!"

"பராவாயில்லையே தம்பி, வந்திருந்த கவுன்சிலர் எத்தனை பேருக்கு தெரியும்ன்னு எனக்கு தெரியல, ஆனா பலபேரு படிச்ச பசங்க, எனக்கு அம்பத்துஏழு வயசாச்சு, எழுத படிக்க தெரியாது பண்ணண்டு வயசுல பம்பாய்க்கு போனேன் எல்லா மொழியும்பேசுவேன், இது தான் வாழ்க்கைன்னு ஆகிபோச்சு, பின்ன எதுக்கு பம்பாய்ன்னு இருவத்து ஏழு வயசுல சொந்த ஊருக்கு ஓடியாந்துட்டேன். எனக்கு அவமானங்கறது பழகி போச்சு, இன்னிக்கு நடந்தது எல்லாம் எனக்கு பழகினது உங்களுக்கு புதுசா இருக்கலாம். ஒரு ஆம்பள பையனா ஓடி போன நான் அரவாணியா ஆன பின்னும் ஒரு கட்டத்துல என்னா அவமானபட்டாலும் பொறந்த மண்ணுக்கு ஏதாவது செய்யனும்ன்னு ஓடி வந்துட்டேன். ஆனா காசு காசு மேல மேல காசுன்னு எத்தன நாள் பொறந்த மண்ண வுட்டுட்டு இருக்க போறீங்க? எளநி குடிங்க என்னா வெய்யிலு கொளுத்துது!"

அவங்க சொன்னது சரிதான் என எனக்கும் பட்டது ஆனாலும் அதுக்கு தன்னிலை விளக்கம் இந்த பதிவெலே வேண்டாம் என்பதால் விட்டு விடுகிறேன்.

"தம்பி! ஊரக வளர்ச்சி துறை மூலமாதான் இந்த திட்டம் ஒலக பேங்கு மூலமா உதவிவாங்கி நடக்குது. தமிழ்நாடு முழுக்க பதினஞ்சு மாவட்டத்துல எழுவது பேக்குவேடு வட்டாரத்துல இருக்குற ரெண்டாயிரத்து நானூத்து சொச்ச ஊராட்சில இருக்குற பண்னந்தாயிரத்துஅறனூத்து சொச்ச குக்கிராமத்துல இருக்குற மூணுலெச்சத்து அம்பதாயிரம் குடும்பத்துக்கு நல்லது செய்ய இந்த திட்டம்"வாழ்ந்து காட்டுவோம்" திட்டம் புரியுதா தல சுத்துதா, எளநி இன்னுமொன்னு சொல்லவா?"

இருங்க இருங்க குறிச்சுகறேன் என்று சொன்னதும் இடி இடியென சிரித்தார்.

"தம்பி! நாகை மாவட்டத்துல மாத்திரம் கீழ்வேளூர்,மயிலாடுதுறை,திருமருகல் ன்னு மூணு ஒன்றியத்துல நடக்க இருக்கு. முதல் கட்டமா எங்க கீழ்வேளூர் ஒன்றியத்துல முப்பத்தெட்டு ஊராட்சி அதுல என் ஊராட்சியும் ஒன்னு. நாங்க நல்ல விதமா செயல் படுறேன்ன்னு கலெக்டரு அடுத்து மயிலாடுதுறைல அம்பத்து நாலு ஊராட்சில ஆரம்பிக்கலாம்ன்னு இருக்கோம், கண்ணகி நீயும் வா அந்த கூட்டத்துக்கு ன்னு சொன்னரு. அந்த கூட்டம் நாளக்கி நடக்குது தோ எதித்தாபோல இருக்குற ஊராட்சி மன்ற கட்டடத்துல, சரி ஒரு நாள் முன்ன வருவோம் நம்ம கட்சி புள்ளைங்களுக்கு நம்மாள ஏதாவது சொல்லி தருவோம்ன்னு நெனச்சு வந்தேன், பசங்க காது கொடுத்து கேக்க மாட்டங்குது ஹும்..."

அடப்பாவிங்களா உங்களுக்கு உதவி செய்ய வந்தவங்களுக்கு நீங்க செஞ்ச நக்கல் நையாண்டி பேஷ் பேஷ்ன்னு நெனச்சுகிட்டேன்.

"சரிம்மா யாருக்காக இந்த திட்டம் அதோட எய்ம் தான் என்ன, இது பத்தி ஏதாவது சொல்லுங்களேன், சரி அய்யப்பன்ல ரவா தோசை சொல்லவா இல்ல அங்க போவுமா?"

"தம்பி! இங்கயே சாப்புடலாம், அங்க போவேணாம் உங்களுக்கு தெரிஞ்சவங்க இருப்பாங்க யாராவது தப்பா நெனச்சுப்பாங்க உங்களை!"

எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டுச்சு. "இல்லம்மா நான் யாரை பத்தியும் கவலை பட்டதில்லை, எனக்கு சரின்னு பட்டதை செய்வேன் வாங்க போகலாம்"

"இல்லப்பா வெய்யில் சாஸ்தியா இருக்கு நான் இங்கயே சாப்பிட்டு கொஞ்சம் தல சாஞ்சுட்டு வெயிலு சாஞ்ச பின்ன கிளம்பனும், நாளைக்கு ஒரு கல்யாண சாவு விழுமோன்னு மனசு கடந்து அடிச்சுகிது தொண்ணூறு வயசு வாழ்ந்த கட்டை ஊருக்குள்ள அது பாக்காத நல்லது கெட்டது இல்ல, இப்ப அதுக்கு ஒன்னுன்னா நாமதான செய்யினும்!"

நான் மன்றத்து பையனை கூப்பிட்டு இரண்டு ரவாதோசை வாங்கிவர சொல்லிவிட்டு அவர்களை பார்த்தேன்.

"தம்பி! இந்த திட்டம் ஏழ பாழங்க,ஊணமுத்தவங்க,அறுவத்தஞ்சி வயசுக்கு மேல போன ரொம்ப கஷ்டசீவனம், ஆண்டவன் புள்ளய்ங்க,(அனாதை) ஓடுகாலி புருஷனுக்கு முந்தானி விரிச்சவ(கணவனால் கைவிடபட்டவர்கள்),நாடோடி,பழங்குடி,கழகூத்தாடி,நரிகொற மக்க, எய்ட்ஸ் தாக்குனவுங்க அதுக்கும் மேல ஒன்னு சொல்லவா அரவாணிங்க இவங்க தான் பயனாளிங்க. இதுல பாருங்க தம்பி, அரவாணிங்க சேர்த்திருக்காங்க அப்படின்னா படிப்படியா எங்க செனங்களுக்கு ரேசன் கார்டுல இருந்து எல்லாம் கெடக்க போதுதுன்னு அர்த்தம்!
அதென்ன கேட்டீங்க எம்ன்னு?"

"எம் இல்லம்மா எய்ம் அதான் நோக்கம்?"

"மேல சொன்ன அத்தன பேரையும் நல்லா பழக்கி நம்ம இந்தியா கிரிகெட்டுல சேத்து மெடலு வாங்க போறோம் போவியா தம்பி... இவங்களுக்கு என்ன தேவையோ அதை செய்யனும் அதுக்கு சுயமா நாங்களே உதவி குழு அமைச்சு முக்கியமா கைசுத்தத்தோட காச செலவழிக்கனும், கலக்டரு கவனிச்சுகிட்டே இருப்பாரு, அவருக்கு ஏகப்பட்ட ஆள் அம்பு சேன எல்லாம் இருக்கு யார் தப்பு செஞ்சாலும் அடுத்த தபா உதவி கெடக்காது. அட பையன் சுருக்கா வந்துடுச்சே தம்பி நீ கொஞ்சம் தோச சாப்புடுய்யா!"

அவன் வேண்டாம் காசு குடுன்னு வாங்கிட்டு பிளாஸ்டிக் குவளையில் தண்ணீர் வச்சுட்டு போனபின் சாப்பிட்டு கிட்டே பேசினோம்.

"இது எல்லாம் கண்ட்ரோல் நேரா கலக்டர் தானா?"

"ஆமா, ஆனா அவர்ருக்கு கீழ ஒருத்தர் இருக்காரு, இருங்க அட்டஸ் தாரேன்.."

இடது கையால பையில் இருந்த நோட் புக்கில் ஒரு பக்கத்தில் இருந்த விலாசத்தை காட்டினாங்க அதிலே " மாவட்ட திட்ட மேளாளர், வாழந்து காட்டுவோம் திட்டம், பூமாலை வணிக வளாகம், முதல் தளம், அண்னா சிலை அருகில், நாகப்பட்டிணம் - 611 001 போன்: 04365-242241" என இருந்தது.

"உங்க ஊர்ல எல்லாரும் உங்களை எப்படி நடத்துறாங்க?"

"அத ஏன் கேக்குறீங்க தம்பி, தோ இப்பவோ நாளைக்கோன்னு இருக்கே பெருசு அதுல இருந்து பொறந்து பேச்சு வந்த குழந்தங்க வரை எல்லாம் கண்ணகி கண்ணகின்னு உசுரா இருக்குங்க, நா தூக்கி வளக்காத புள்ளங்க அந்த ஊர்ல இல்ல, எனக்கு ஒன்னுன்னா அந்த ஊரே நிக்கும் அந்த ஊருக்கு ஒன்னுன்னா நான் ஒத்த மனுஷியா நின்னு உயிர கொடுப்பேன்!!!"


எனக்கு சிலிர்த்தது. இந்த கூட்டம் எதுக்குன்னே தெரியாம ஏதோ நிதி தர்ர கூட்டம்ன்னு வந்த கவுன்சிலர்(புருஷன்) ஆணீய வெங்காயங்களுக்கும், முப்பத்து மூணு சதவீதம் வேண்டும் வேண்டும் என அழுது புரளும் ,உள்ளாட்சியில் கிடைத்த முப்பத்துமூணு சதவீதத்தை கணவன் காலில் வைத்து வணங்கிய ஜான்சிராணிகளை அடையாளம் கண்டு ஒரு குழு அமைத்து அவர்களை நீக்கி கிடைத்த சதவீதத்தை தக்க வைத்து கொள்ள தெரியாத பெண்ணீய பச்சை மிளகாய்களுக்கும் மத்தியில் திருநங்கை கண்ணகி போன்றவர்களின் குடத்தினுள் இருக்கும் விளக்கு போன்ற தியாகத்துக்கும் உழைப்புக்கும் ஒரு ராயல் சல்யூட்!!!